We komen voor de koffie mét samen in de gezellige (oude) Orangerie van het landgoed. Die huren de uitbaters Marloes en Frank van Akkeren. Paula Lambregts, gids Brabants Landschap, neemt ons eerst mee naar de Franse tuin: rechte lijnen, strakke vakken voor eenjarigen, geschoren rododendrons, plateaus voor de uitheemse kuipplanten uit de nieuwe orangerie die in perspectief worden opgesteld.
Vroeger werd de orangerie door open vuur verwarmd … Nu staan er struiken, sommige zo groot als bomen in de kuipen, zoals mimosa. Vroeger moesten pachters tweemaal per jaar komen, om de immense bakken met mankracht te verplaatsen. Nu doen dat de mensen van WVS met kranen, onder leiding van de boswachter. Zij onderhouden het hele landgoed.
Er is een pinetum met zeldzame soorten naaldbomen. Het oerbos is geen productiebos en wordt zo natuurlijk mogelijk onderhouden door veelal niets te doen. Inmiddels is het gaan regenen, helaas. Toch het Chinese bruggetje over en de Engelse tuin in: glooiende grasvelden, kronkelige paden, een reeënhuisje een theehuis en beelden. Maar vele daarvan zijn tijdens WO II gestolen, toen Duitsers zich op het landgoed bevonden. Heel oude beuken dragen nog de sporen van granaatscheren. Iedere keer maakt Gerda ons attent op de vele zichtassen: openingen naar achtergelegen, lager gebied of het Markiezaatmeer. Alles met het doel te imponeren, zoals de bouw en inrichting van de Villa. In het gerestaureerde theehuis bewonderen we de koepel, het zicht op acht zichtlijnen uit acht ramen, de ingang van de ijskelder waar elf maanden per jaar vleermuizen leven. Voor de ingang van de Villa staat een bronzen beeld van twee zwarte zwanen.
De zon schijnt alweer. Na de voortreffelijke lunch neemt Gerda ons mee naar de Villa. Het echtpaar Petrus Cuypers (persoonlijk raadsheer van Lodewijk Napoleon en nadien burgermeester van bergen op Zoom) en Maria van Mattemburgh hebben het terrein aangekocht en laten bebouwen. Zij ontvingen er gasten, genoten van de tuinen, hielden er feesten en partijen, maar bleven er nooit overnachten. We gaan voor de Fürst Pückler(bloem)bed op de foto.
De vierde generatie, Marie-Louise en haar Franse graaf Jacques die zijn vrouw 20 jaar overleefde, zijn kinderloos gebleven. Marie-Louise had bepaald dat het geheel aan Brabants Landschap verkocht moest worden. Met veel vrijwilligers en nieuwe initiatieven, om geld te genereren lijkt het erop dat de instandhouding van Mattemburgh geborgd is.
Meer over Mattemburgh weten: zie het herfstnummer van Brabants Landschap van 2018 (nr.199). Wilt u meer over de familiegeschiedenis en méér weten over hoe welgestelden in de loop van zo’n 160 jaar leefden, zie dan onderstaande link.
Nog leuker is het om er zelf een kijkje te nemen, vooral als de eenjarigen bloeien.
cocky verweij – den ouden
Non scholae Sed Vitae discimus - Verening Vrienden Seniorenacademie HOVO Brabant.